Een roep (on)beantwoord

'Trouble No More' is zonder twijfel het album waar ik op het moment het meeste naar uitkijk. Bob Dylans christelijke albums zijn voor mij de reden geweest dat ik naar Bob Dylan ben gaan luisteren, zijn werk ben gaan verzamelen en een steun geweest in mijn twijfel aan het geloof. Zij zijn de aanleiding geweest dat ik het geloof hervond na een lange periode van twijfel en zoeken naar een antwoord op de fundamentele vragen van het leven.

In februari 2016 stond ik doorweekt op het podium van mijn kerk in Alphen aan den Rijn. Ik had me laten dopen en als getuigenis van mijn keuze draaide het nummer 'When He Returns'. De pianoklanken en de doordringende woorden van de meester schalde door het gebouw. Ik had geen beter lied kunnen uit kiezen, omdat Dylan vol overtuiging de woorden zingt:

'Surrender your crown on this blood-stained ground, take off your mask
He sees your deeds, He knows your needs even before you ask
How long can you falsely and deny what is real ?
How long can you hate yourself for the weakness you conceal ?
Of every earthly plan that be known to man, He is unconcerned
He's got plans of his own to set up His throne
When He returns.'
Er is geen sprake van twijfel in deze woorden. De ik weet het zeker: Jezus zal terugkomen en zijn plan met de wereld voltooien. 
Op het moment dat ik me liet dopen, lag de periode van twijfel achter me. Ik had het antwoord gevonden en wist zeker dat ik me volledig kon aansluiten bij de woorden uit het lied.
De twee vragen uit dit couplet zag ik als vragen uit mijn periode van twijfel die God aan mij stelde. Mijn doop zag ik als antwoord. Ik ontkende de waarheid niet langer, maar had de waarheid gevonden. Sterker nog: ik dacht dat ik oog in oog stond met de Levende Waarheid. Jezus zei immers: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. De Bijbel wees me de weg die ik moest gaan en welke zaken ik moest doen om uiteindelijk aan het einde van de rit te kunnen zeggen dat mijn leven zin heeft gehad.
Waar de twijfel toen verdwenen was, is hij nu weer terug. Mijn woonplek in Alphen heb ik voor het grootste gedeelte van de tijd omgeruild voor Amsterdam. De wereld ligt letterlijk aan mijn voeten. En dit betekent vooral dat het voelt alsof de basis waarop ik de afgelopen anderhalf jaar heb gestaan, onder mijn voeten is weggeschopt. Iedere stap die ik op het levenspad zet, is wankel en gaat met talloze vragen gemoeid. En waar ik eerst zingeving vond in mijn geloof, vind ik deze nu vooral in kunst, muziek en literatuur en al de gebieden waarop deze drie elkaar overlappen. 
   
Ik roep het iedere dag uit naar God, maar het antwoord blijft uit. En het enige wat ik me nu afvraag is of  mijn roep ooit beantwoord zal worden. En wat als hij dat niet wordt? Zal ik het antwoord ergens anders kunnen vinden?
 Een couplet uit het nummer 'Steer Your Way' van Leanard Cohen wijst in ieder geval een richting voor de periode van twijfel, waar ik opnieuw doorheen moet gaan:
'Steer your path through the pain
That is far more real than you
That smashed the cosmic model
That blinded every view
And please don’t make me go there
Tho’ there be a god or not
Year by year
Month by month
Day by day
Thought by thought'
Ik bewandel het levenspad, zonder te weten wat de eindbestemming is. 


 



Reacties

  1. I hear the ancient footsteps like the motion of the sea
    Sometimes I turn, there's someone there, other times it's only me
    I am hanging in the balance of the reality of man
    Like every sparrow falling, like every grain of sand

    er staat niet vindt en gij zult vinden, maar zoekt... twijfel is de enige weg naar de waarheid die wij nooit ten volle zullen kunnen vatten... zij die de waarheid claimen sluiten anderen uit, het licht van de wereld komt uit de nacht tevoorschijn en is in het leven, sterft en keert terug, groet hans altena en sterkte en geniet van de ontdekkingen daarginds in a'dam, die stad vol pijn...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts