Laat de schellen van onze ogen vallen...

De laatste tijd komt er weinig van blogberichtjes schrijven. Dat komt door een aantal zaken die een groot deel van mijn tijd in namen en nog steeds nemen. Al is het gelukkig al een stuk rustiger geworden. Volgende week woensdag begin ik aan de opleiding journalistiek in Utrecht. Daar heb ik ontzettend veel zin. Het is iets nieuws waar ik al een lange tijd aan toe ben. Maar het betekent wel dat ik vijf dagen per week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat weg ben. Dit betekent dus dat ik niet heel erg veel tijd zal hebben voor het schrijven van blogs. Ik verwacht zo'n één a twee berichtjes per week te kunnen publiceren.

Gisteren heb ik bij Concerto in Amsterdam een gelimiteerde oplage gekocht van Chet Baker and Strings. Ik heb al meerde malen op dit blog geschreven dat de muziek van Chet Baker een speciaal plekje in mijn hart in neemt, samen met de muziek van velen andere artiesten. Het speciale aan dit album is echter dat jazz en klassiek gemixt worden. In eerste instantie was dit even wennen, maar de genres hebben ontzettend veel raakvlakken en laten zich hierdoor goed mixen. Chet speelt alleen trompet op dit album. Ergens mis ik zijn stem; die stem die zo vol melancholiek is en vol leven zit. Maar de boodschap van zijn stem klinkt ook door in zijn trompetspel.

Een paar maanden geleden ben ik op Youtube een video tegengekomen van het Yamma trio. Een joodse groep die traditioneel Hebreeuwse muziek maakt. Ik heb me altijd verbonden gevoeld met het joodse volk; er stroomt joods bloed oor mijn aderen. Mijn christelijk geloof zorgt hier ook voor. Je proeft uit de muziek van deze groep de geschiedenis van het joodse volk. Hetgeen wat ze hebben moeten doorstaan als Gods volk. Iedere keer als ik dit nummer hoor, raak ik ontroerd van het verhaal dat het lied vertelt. Luister (en huiver).

Het dagboek van Anne Frank is misschien wel het beste boek uit de vorige eeuw. Het schept een uniek beeld van het leven van een ondergedoken Joods meisje. Een beeld dat niet op basis van historische feiten is geschapen, maar van een meisje dat het dag in dag uit meemaakt en hier over vertelt. Anne Frank uit wijsheden waar menig 'succesvolle' volwassene een les uit kan trekken. En nu weer, 71 jaar naar de bevrijding van Nederland staat de wereld in brand. Kijkt de mensheid weer zonder iets te doen toe en geven onschuldige mensen de schuld van hun problemen. Word wakker! Misschien is er op dit moment een meisje dat in oorlogsgebied leeft en van dichtbij meemaakt hoe wreed de mensheid is. Misschien schrijft dit meisje nu ook een dagboek en lezen mensen 75 jaar later dit dagboek en vragen zich af hoe wij dit hebben kunnen laten gebeuren.

Bob Dylan schreef in tijd van de Vietnamoorlog het nummer 'Masters of War'. Een lied met een krachtige boodschap en onthult wat er waarlijk achter het gezicht van de meesters van oorlog schuilt. Wat er waarlijk achter de gezichten van de wereldleiders schuilt. Het enige wat we nu kunnen doen is handelen. Handelen tegen de stroom is. Onze taak als 'open en vrije' samenleving vervullen. Tussen aanhalingstekens, omdat we meer en meer in een gesloten en gevangen samenleving veranderen. 'Heb je naaste lief als jezelf', zegt de Bijbel en God tegen de mensheid. Dit is wat onze 'number one priority' als mensheid zou moeten zijn. Onze naaste, dus ook vreemdeling en vluchteling, liefhebben als onszelf...