'Fallen Angels', een blik in Dylans hart

Toen het nieuws tot me kwam dat 'Fallen Angels' zou uitkomen was ik blij verrast. 'Shadows in the
Night' is in mijn ogen een pareltje en de zoveelste onverwachte richting die Dylan inschoot. De nummers van 'Fallen Angels' liggen al ruim een jaar klaar en zijn samen met de nummers van 'Shaodws in the Night' opgenomen. De eerste verwachting die ik van het album had, was daarom ook een opvolger van 'Shadows in the Night'. Toch is dit album het niet. Je moet bij het beluisteren het album los zien van 'Shadows in the Night'.

Ik kan me voorstellen dat een hoop liefhebbers van de muziek van Dylan niet bepaald zaten te wachten op dit album. Eén van de dingen die Dylans muziek zo mooi maakt zijn de teksten. De ongrijpbare teksten waar we zo'n beetje allemaal onze eigen theorie op los hebben gelaten. En 'Fallen Angels' bevat geen eigen nummers van Dylan. Het ergste is nog dat hij 'binnen de lijntjes' zingt. Netjes en verfijnd. Hij spuugt de woorden niet uit. Toch zie ik deze twee dingen niet als negatief. De teksten zijn weliswaar niet van Dylan, de nummers wel. Hij heeft de nummers naar zijn hand gezet, heeft het zijn eigen nummers laten worden, die zijn boodschap vertellen. Erg gek is dit niet. Dylan is opgeroeid met deze nummers en net als wij allemaal onze eigen betekenis aan Dylans nummer geven, zal hij ook zijn eigen betekenis aan deze nummers hebben gegeven. En dat hoor je; Dylan heeft zijn hart in de nummers gelegd.

Ik ben een groot fan van de 'nieuwe' stem van Dylan. Ik heb nooit problemen gehad met de rauwe stem die hij sinds 'Time out of Mind' heeft gehad. Integendeel. het gaf nog meer diepgang aan de nummers. De nummers waren bedoeld om rauw te zijn. Bedoeld om gezongen te worden zonder zacht randje. Maar juist de nummers op 'Shadows in the Night en 'Fallen Angels' zijn bedoeld om zacht en liefelijk gezongen te worden. En dat doet Dylan dan ook. Het siert hem dat hij allebei heeft gedaan. Dat hij rauw heeft gezongen en nu liefelijk. Het laat de zachte kant van Dylan zien. Want hij is, net als wij, een mens van vlees en bloed die rauwe, maar ook liefelijke gevoelens heeft. Toch zijn er ook een tweetal nummers waar Dylan rauw zingt: 'All or Nothing at All' en 'Melancholy Mood'. Hier spuugt Dylan de woorden weer uit zoals hij voorheen deed. En dat komt binnen.

Wat me opviel, was dat alle nummers van korte duur zijn. Kort en krachtig. Recht voor zijn raap zonder veel poespas. Dit geldt ook zoor de teksten. Simpel, maar juist hierdoor diepgaand.

'Fallen Angels' is een blik in Dylans hart. Een zacht album, maar dat ook zijn rauwe kanten kent. Een album om regelmatig te luisteren en waar je altijd nieuwe dingen in kunt vinden. Toch ben ik minder onder de indruk van dit album dan van 'Shadows in the Night'. Misschien komt dit omdat het me toch niet helemaal lukt om het album los van 'Shadows in the Night' te zien. Maar dat het een album op zichzelf is, dat staat vast.

Cijfer: 9          

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts