Een rumoerige week
Ik had me nog wel zo voorgenomen om meer te gaan schrijven en inmiddels is het al weer een week terug sinds het laatste bericht. Maar ja, de afgelopen week was ook niet de meest rustige week van het afgelopen jaar. Zeg maar gerust de meest rumoerige week van het jaar. En denk dat jullie dan wel snappen dat ik het over die verschrikkelijke aanslagen heb. Daarbij komt ook nog dat ik de afgelopen dagen een beetje ziek was. En gisteren ben ik echt ziek geworden.
De afgelopen dagen zat ik iedere dag geboeid te lezen in de Volkskrant. En door dat lezen ben ik een stuk wijzer geworden over de aanslagen in Parijs en Beirut. Maar ook over het gedachtegoed wat achter de radicalisering van jongeren zit. De kloof tussen allochtoon en autochtoon moet kleiner worden, dat is mijn mening. En we moeten vooral niet de grenzen dicht doen en stoppen met het opnemen van vluchtelingen. Vluchtelingen vluchten juist voor dezelfde soort mensen als die de aanslagen plegen. Bovenal moeten we ons vooral niet laten leiden door angst, al is het niet verkeerd om angst te voelen. En dat is het enige wat ik er op dit platform over kwijt wil; het is namelijk geen politiek getinte blog.
Maandag luisterde ik naar 'At Folsom Prison' van Johnny Cash. En dat is het enige album wat ik deze week luisterde. Mijn hoofd stond niet zo naar muziek. Al ben ik wel van mening dat muziek in deze rare tjden een groot troostmiddel kan zijn.
Natuurlijk heb ik ook maar het nieuwe nummer van Adele geluisterd. Wat een prachtig nummer, naar mijn mening dan. Ik kan me voorstellen dat veel mensen Adele als popmuziek beschouwen. En popmuziek is, zeker in deze tijd, niet altijd de meest mooie muziek. Maar Adele is uniek, onderscheidt zich van de anderen. En dat is belangrijk om te doen als artiest; uniek zijn. Morgen komt het nieuwe album van haar uit. Ik twijfel er niet aan dat dit weer een klein meesterwerkje is.
Inmiddels heb ik 'Slow Train Coming' opgezet. Door de sporadische aanwezigheid van muziek de afgelopen dagen, is mijn verlangen ernaar toch wel groot. En dit album is toch wel een album waar ik veel van houd. Van de muziek, maar ook van de boodschap. Ik ben de afgelopen tijd weer veel bezig met mijn geloof. Ik ben ook weer begonnen met de bijbel te lezen. Je hebt een aantal leesplannen die je kunt volgen. Ik heb er eentje gekozen waarmee je de bijbel in een jaar tijd uit hebt. Iedere dag lees ik wat uit het oude en nieuwe testament. En sinds dat ik begonnen ben met het volgen van dat leesplan, lees ik ook iedere dag één of twee psalmen. Psalmen waren in de tijd dat ze geschreven zijn liederen. Boven een psalm staat vaak op de wijs van dat en dat lied of voor de koorleider. Veel psalmen zijn geschreven door David, de koorleider Asaph, de kinderen van Korach, Salomo. Zelfs Mozes heeft een psalm geschreven. Ik realiseer me steeds dat als ik een psalm lees eigenlijk een liedtekst lees. In de gemeente waar ik naartoe ga zijn er ook een aantal psalmen waar een melodie onder is gezet en die we zingen. Op de basisschool leerde ik zelfs iedere week uit een boekje een psalm uit mijn hoofd. Ik moet dat boekje nog ergens hebben. De bedoeling hiervan was dan dat als ik van de basisschool afging, ik alle psalmen uit mijn hoofd kende. In veel kerken wordt uit datzelfde boekje als waar ik uit geleerd heb gezongen. Mijn kennis van de psalmen is nu erg roestig. Ik zie nu een mooie kans om die kennis weer op te pakken. Niet dat ik iedere psalm uit mijn hoofd ga leren; ik ben van mening dat dit niet helemaal de bedoeling is van zowel de psalmen als de bijbel. Maar wel om al die psalmen, het zijn er 150, weer eens te lezen. En ik moet zeggen, er zitten ontzettend veel prachtige teksten tussen.
De afgelopen dagen zat ik iedere dag geboeid te lezen in de Volkskrant. En door dat lezen ben ik een stuk wijzer geworden over de aanslagen in Parijs en Beirut. Maar ook over het gedachtegoed wat achter de radicalisering van jongeren zit. De kloof tussen allochtoon en autochtoon moet kleiner worden, dat is mijn mening. En we moeten vooral niet de grenzen dicht doen en stoppen met het opnemen van vluchtelingen. Vluchtelingen vluchten juist voor dezelfde soort mensen als die de aanslagen plegen. Bovenal moeten we ons vooral niet laten leiden door angst, al is het niet verkeerd om angst te voelen. En dat is het enige wat ik er op dit platform over kwijt wil; het is namelijk geen politiek getinte blog.
Maandag luisterde ik naar 'At Folsom Prison' van Johnny Cash. En dat is het enige album wat ik deze week luisterde. Mijn hoofd stond niet zo naar muziek. Al ben ik wel van mening dat muziek in deze rare tjden een groot troostmiddel kan zijn.
Inmiddels heb ik 'Slow Train Coming' opgezet. Door de sporadische aanwezigheid van muziek de afgelopen dagen, is mijn verlangen ernaar toch wel groot. En dit album is toch wel een album waar ik veel van houd. Van de muziek, maar ook van de boodschap. Ik ben de afgelopen tijd weer veel bezig met mijn geloof. Ik ben ook weer begonnen met de bijbel te lezen. Je hebt een aantal leesplannen die je kunt volgen. Ik heb er eentje gekozen waarmee je de bijbel in een jaar tijd uit hebt. Iedere dag lees ik wat uit het oude en nieuwe testament. En sinds dat ik begonnen ben met het volgen van dat leesplan, lees ik ook iedere dag één of twee psalmen. Psalmen waren in de tijd dat ze geschreven zijn liederen. Boven een psalm staat vaak op de wijs van dat en dat lied of voor de koorleider. Veel psalmen zijn geschreven door David, de koorleider Asaph, de kinderen van Korach, Salomo. Zelfs Mozes heeft een psalm geschreven. Ik realiseer me steeds dat als ik een psalm lees eigenlijk een liedtekst lees. In de gemeente waar ik naartoe ga zijn er ook een aantal psalmen waar een melodie onder is gezet en die we zingen. Op de basisschool leerde ik zelfs iedere week uit een boekje een psalm uit mijn hoofd. Ik moet dat boekje nog ergens hebben. De bedoeling hiervan was dan dat als ik van de basisschool afging, ik alle psalmen uit mijn hoofd kende. In veel kerken wordt uit datzelfde boekje als waar ik uit geleerd heb gezongen. Mijn kennis van de psalmen is nu erg roestig. Ik zie nu een mooie kans om die kennis weer op te pakken. Niet dat ik iedere psalm uit mijn hoofd ga leren; ik ben van mening dat dit niet helemaal de bedoeling is van zowel de psalmen als de bijbel. Maar wel om al die psalmen, het zijn er 150, weer eens te lezen. En ik moet zeggen, er zitten ontzettend veel prachtige teksten tussen.
Reacties
Een reactie posten