'Dinsdagochtendblues', het beeld bij muziek #2
Ik heb me voorgenomen om me meer in het werk van schrijver Karl May te verdiepen; een kleine passie die ik overgehouden van toen ik 8, 9 jaar oud was. In eerste instantie zou je denken dat dit niet zo gek veel met muziek te maken heeft, maar toch wel. De muziek die in de periode van het leven van Karl May geschreven is, is op z'n minst gezegd interessant. De eerste vormen van de jazzmuziek kwamen op, klassieke muziek nam een nieuwe vorm aan. Tevens is in die periode de grammofoonplaat uitgevonden. Bovendien zijn er over deze periode een hoop films gemaakt en bij film hoort een soundtrack. Het overbekende titelnummer van 'The Good, The Bad & The Ugly'. bijvoorbeeld. Inderdaad een nummer wat bijna filmisch werkt; het schept een beeld, een verhaal.
Gisteren was een geslaagde dag. Zowel het bezoek aan het 'Rijksmuseum' als het bezoekje aan 'Homesick Records'. Twee platen en een hoop boeken rijker, waaronder de Nederlandse persing van elpee 'New Morning, de autobiografie van Johnny Cash en 'Tarantula' geschreven door Bob Dylan.
Eergisteren schreef ik over het samengaan van de schilderkunst en de muziek. Gisteren heb ik ruim 100 honderd schilderijen en etsten uit de laatste periode van schilder Rembrandt gezien in de tentoonstelling 'De Late Rembrandt. Indrukwekkend, op z'n minst. Welke muziek zou passen bij dit ruwere werk van Rembrandt? 'Man in the Long Black Coat' van Bob Dylan misschien, want de schilderijen hebben allemaal een donkere uitstraling. Of misschein het tiendel deel uit de 'Bootleg Series' van Bob Dylan, 'Another Self Portrait' geheten, want er hangen zeker een aantal prachtige zelfportretten. Boven dit alles vond ik ook het nummer 'In My Time Of Dying' erbij passen; de schilderijen zijn immers allemaal een paar jaar voor z'n dood geschilderd. Zelfs het laatste, onaffe schilderij 'De Lofzang van Simeon' hangt er. 'In My Time of Dying' dus. In de versie van Blind Willie Johnson.
'New Morning' staat nu voor de tweede keer op, een geweldig album. Het heeft iets wat geen enkel ander album heeft, maar eigenlijk vind ik dat altijd van een Dylan album. 'New Morning', nieuwe morgen. Een nieuwe dag vol nieuwe hoop. Een mooie, positieve titel...
Gisteren was een geslaagde dag. Zowel het bezoek aan het 'Rijksmuseum' als het bezoekje aan 'Homesick Records'. Twee platen en een hoop boeken rijker, waaronder de Nederlandse persing van elpee 'New Morning, de autobiografie van Johnny Cash en 'Tarantula' geschreven door Bob Dylan.
Eergisteren schreef ik over het samengaan van de schilderkunst en de muziek. Gisteren heb ik ruim 100 honderd schilderijen en etsten uit de laatste periode van schilder Rembrandt gezien in de tentoonstelling 'De Late Rembrandt. Indrukwekkend, op z'n minst. Welke muziek zou passen bij dit ruwere werk van Rembrandt? 'Man in the Long Black Coat' van Bob Dylan misschien, want de schilderijen hebben allemaal een donkere uitstraling. Of misschein het tiendel deel uit de 'Bootleg Series' van Bob Dylan, 'Another Self Portrait' geheten, want er hangen zeker een aantal prachtige zelfportretten. Boven dit alles vond ik ook het nummer 'In My Time Of Dying' erbij passen; de schilderijen zijn immers allemaal een paar jaar voor z'n dood geschilderd. Zelfs het laatste, onaffe schilderij 'De Lofzang van Simeon' hangt er. 'In My Time of Dying' dus. In de versie van Blind Willie Johnson.'New Morning' staat nu voor de tweede keer op, een geweldig album. Het heeft iets wat geen enkel ander album heeft, maar eigenlijk vind ik dat altijd van een Dylan album. 'New Morning', nieuwe morgen. Een nieuwe dag vol nieuwe hoop. Een mooie, positieve titel...
Reacties
Een reactie posten