Gedachten over Dylan #22: Ain't Talkin', moderne tijden, schaduwen in de nacht en een hevige storm

Ik heb de vier dagen dat dit jaar pas duurt heel weinig naar Dylan geluisterd. Dat komt omdat ik de
afgelopen dagen in de weer ben geweest met het luisteren naar nieuwe jazzaanwinsten en het schrijven daarover in de laatste 'Klanken van een jazzballade'. Naar het album 'Modern Times' heb ik wel geluisterd. Eigenlijk luister ik veel te weinig naar dit album, de laatste keer war voor een stuk op dit blog, zie hier, en dat is alweer een paar maanden geleden. Ik weet niet hoe dat komt, op zich heb ik helemaal niets tegen 'Modern Times'. Het klinkt lekker, er staan zeker leuke en zelfs prachtige nummers op. Maar op één of andere manier pak ik altijd een ander Dylan-album uit de kast. Ook als ik naar dit album luister wacht ik ongeduldig op de afsluiter 'Ain't Talkin''. Dat is het enigste nummer wat me echt raakt, net als 'Forgetful Heart' op 'Together Through Life'. Het lijkt wel alsof Dylan echt meent wat hij zingt en als Dylan meent wat hij zingt komt het nummer diep binnengedrongen. De rest van het album maakt dat niet bij me los. Eigenlijk is het net zoals de gelijknamige film van Charlie Chaplin. Toen ik deze film keek had ik er niets op tegen, lachte zelfs af en toe, maar ik kon toch niet wachten op het einde. Ik zie 'Ain't Talkin'' niet als een deel van 'Modern Times', eigenlijk is het gewoon een nummer wat compleet op zichzelf staat.

Dit jaar komt, zoals de laatste 'Bootleg Series' ons liet weten, 'Shadows in the Night' uit. Ik weet nog steeds niet wat ik van dit album moet verwachten. Wordt het een echt, goed en gedegen Dylanalbum zoals 'Tempest', of is het meer een tussendoortje om de tijd te doden tot een nieuw Dylan-uitgave. Ik weet wel dat Dylan het album serieus zal nemen, de muziek van Frank Sinatra is immers een grote inspiratiebron voor hem. Ik wist ook niet wat ik moest verwachten van, het laatste studioalbum van Dylan, 'Tempest'. Ik weet nog dat ik de eerste luistersessie met open mond en totaal verslagen luisterde. Een hevig album en zoveel malen beter dan zijn twee voorgangers. Ieder nummer op dit album is minstens net zo goed als 'Ain't Talkin'. Ik hoop oprecht dat 'Shadows in the Night' hetzelfde waar maakt. De toekomst zal het uitwijzen.