Op de draaitafel #32: Rust Never Sleeps - Neil Young & Crazy Horse

Sinds vandaag heb ik deze plaat in m'n platenkast mogen verwelkomen. Toen ik de naald erop liet vallen was ik zowel verrast als overweldigd. Ik durfde me nu pas er aan te wagen om nog een tweede draai aan dit album te geven. Eigenlijk is dit dus geen recensie, maar een eerste indruk.

Toen ik voor het eerst de stem van Neil Young hoorde was ik gelijk verkocht. Zijn stem is speciaal en past bij ieder genre. Dat dit album in een akoestisch en elektrisch deel is verdeeld is dus alleen maar een pluspunt. Dat een groot deel van de nummers live is opgenomen vind ik ook een groot pluspunt. Er is niet gesleuteld aan de nummers, geen andere takes opgenomen. Zo krijg je vaak een puur en verfijnde indruk van hoe de artiest zich op dat moment voelde en de nummers aan het publiek wilde laten horen. Kant 1 is het akoestische gedeelte van deze plaat. De nummers op deze kant zijn qua instrumentkeuze misschien kaal. Veel meer dan een gitaar is er niet te horen, maar zo blijven je oren wel gefocust op de boodschap van de nummers. Je let op wat de eventuele boodschap van het nummer kan zijn en wat die dan zou moeten betekenen. Voordat ik die betekenissen heb gevonden zal ik toch nog wat meer naar dit album moeten luisteren. Het gitaarspel is van hoog niveau en spreekt van muzikaliteit en talent. Op kant twee komt de band Crazy Horse veel meer tot zijn recht. Scheurende gitaren en lekker hard met hier en door een drumstel en een achtengrondkoortje. Je merkt dus dat Neil Young van alle markten thuis is. Hij kan als geen ander een klein akoestisch spel brengen, maar ook een ware rocker schuilt in hem. Ik houd van de diversiteit, m'n hersenen worden op alle mogelijke manieren geprikkeld. Het album begint en eindigt met hetzelfde nummer, Hey, Hey, My My. Eerst een akoestische versie en daarna een elektrische. De cirkel is rond.Wat zou hier de boodschap achter zijn? Iets waar ik nog uren over kan speculeren. De nummers zijn allemaal anders en mooi op hun eigen manier. Ik probeer iets negatiefs over dit album te zeggen, maar dat lukt me niet. Ja, misschien dat het album best wat langer had mogen zijn. Ik had het zeker niet erg gevonden als ik nog wat langer had kunnen genieten van dit ultiem staaltje muziek. Ik zou nu al kunnen zeggen dat dit album een favoriet kan worden en waarschijnlijk ook zal worden. Je kunt merken dat dit naar mijn mening een erg goed, misschien wel geweldig album is.

Dit album moet ik nog leren kennen. Het is moeilijk om diep op een album in te gaan als ik het nog niet volledig op me heb laten inwerken. Ik kan je zeggen dat het zeker een aanrader is en niet onderdoet voor bijvoorbeeld 'Harvest'. Neil Young heeft met dit album me weer van zijn muzikale kunnen weten te overtuigen en laten genieten en de band Crazy Horse zeker ook. Je ziet maar, ik heb nog een lange weg te gaan als het gaat om ontdekken van goeie muziek.

Cijfer: 8,5