Gedachten over Dylan #20: Een man samen met meneer Dylan, of moet ik zeggen Zimmerman

Het is precies een week geleden dat ik nog iets over Dylan heb geschreven. De afgelopen week heb ik ook amper naar Dylan geluisterd. Ik heb vooral veel naar jazz geluisterd voor de eerste 3 delen van de nieuwe serie 'De klank van van een jazzballade' en natuurlijk naar 'The Dark Side Of The Moon' van Pink Floyd, de nieuwste 'must-have' aanwinst voor mijn platenkast. Het is moeilijk om iets over Dylan te schrijven als ik zijn muziek  amper geluisterd heb. Er was natuurlijk dat concert voor 1 man, het brengt een grimas op m'n gezicht als ik ernaar kijk, maar eigenlijk had ik duizendmaal liever zelf daar in die prachtige concertzaal helemaal in m'n eentje gezeten. Helaas is het filmpje hiervan van YouTube gehaald, ik had er graag nog een keer naar gekeken. Wat had het toch mooi geweest als ik zo dicht bij de man had kunnen staan wiens muziek al een groot deel van m'n leven een groot deel uitmaakt. Het zegt wel iets dat Dylan niets van zichzelf heeft gespeeld. Zou het misschien te dicht bij zijn gekomen voor hem, of speelde er iets anders. Ach, wat zeur ik; hij had waarschijnlijk gewoon zin om zijn favorieten eens te kunnen spelen. Het zal wat zijn als je Dylan bent en niet naar je eigen muziek kan luisteren die een groot deel van de muziekgeschiedenis heeft bepaald. Ik hunker ernaar om zijn muziek voor het eerst in een week tijd echt te horen, maar stel het nog een dag uit. Morgen als ik uit school kom heb ik namelijk eindelijk weer vakantie en heb ik een zee van tijd om al m'n favoriet albums van Dylan en anderen nog eens bewust en aandachtig te luisteren. Zo'n beetje op de achtergrond is ook niks. 'Oh Mercy' is, zoals sommigen van jullie misschien wel weten, m'n favoriete album van Dylan. Dat heeft niets te maken met dat dit het meest invloedrijke albums aller tijden is, ik denk zelfs dat veel mensen die niet echt fan van Dylan zijn dit album niet kennen. Het is een kwestie van het goede moment op de goede plaats. Als ik dit album veel later had gehoord, was ie misschien niet eens een favoriet geworden. Enfin, het is zoals het is en daar kan niemand iets aan veranderen. Ja,misschien als 'Shadows in the Night' een absoluut meesterwerk blijkt te zijn, maar dat verwacht ik niet. En als dat dan toch zo is, 'Oh Mercy' daar blijf bij mij vanaf, ook al is een album muzikaal gezien misschien beter.