De klanken van een jazzballade #1:Waar het allemaal mee begonnen is

Het is 10 voor half acht 's avonds. Ik luister naar de plaat 'The Chase' van Dexter Gordon. Een onbekende plaat, met nog minder bekende nummers. Een paar maanden geleden heb ik deze plaat bij Plato in Leiden gekocht, zonder een verwachtingspatroon. Eenmaal thuisgekomen heb ik met deze lp veel plezier beleefd. Het gekke is dat ik hem sindsdien niet meer gedraaid heb, tot nu toe doe dan. Het gaat me in dit bericht nu niet om de plaat, maar om het genre. Jazz, een genre wat niet te beschrijven is. Ik wil in dit bericht toch een poging wagen.

Laat ik maar bij het begin beginnen. Een paar jaar geleden, m'n vader en ik lopen op een boekenmarkt in de Katholieke Kerk van Alphen. Ik had net het fenomeen lp ontdekt. Een markt waar veel liefdes voor muziek bij zijn begonnen. M'n eerste plaat van Simon & Garfunkel heb ik hier gekocht, m'n eerste plaat van Elvis en m'n eerste plaat van ABBA. Dat zijn allemaal platen en genres om een bericht apart over te schrijven. Maar het belangrijkste was toen dat daar mijn liefde voor jazz is begonnen. Samen met een redelijke vondst platen nam ik een paar platen van Glenn Miller mee. De orkestleider en trompetspeler van de tweede wereldoorlog. Uiteindelijk zou deze oorlog zijn einde worden, hij is samen met zijn vliegtuig neergestort in zee. Een artiest die een genre bespeelde wat nu in mijn hoofd onder de categorie 'binnen de lijntjes jazz' valt. Het zou nog een tijd duren voordat ik de ware schoonheid van dit genre zou ontdekken. Het komt er dus op neer dat Glenn Miller samen met zijn orkest de aanleiding zijn geweest voor mij om een liefde voor jazz en al haar subgenres te ontwikkelen.

Verhaal twee, een tijd later ben ik in de lokale kringloop. Hier vond ik voor bijna geen geld een liveopname van Toots Thielemans en zijn band ergens in en café in Brussel. Deze man, afkomstig uit mijn geboorteland, ook weer een groot aandeel in mijn ontwikkeling van de liefde voor jazz. Het was een plaat die er niet zo veelbelovend,misschien zelfs wat amateuristisch ontworpen eruitzag.  Toch kon ik hem voor dat geld niet laten liggen, ik ben blij dat ik die keuze gemaakt heb. Toen ik thuis kwam wist ik niet wat ik hoorde. Van begin tot eind werd ik van de rest van de wereld afgesloten, ik had het gevoel alsof ik droomde. Nog nooit had ik zoiets eerder gehoord. En tot nu toe, heb ik die ervaring helaas niet in die mate weer meegemaakt. Het hoofdstuk Glenn Miller sloot zich af,en het hoofdstuk Toots Thielemans brak aan. Dagen achter elkaar draaide deze plaat en ieder keer weer werd ik geraakt door haar schoonheid. Van hard naar zacht, van snel naar langzaam. En dat allemaal in één album. Ik krijg er nog kippenvel van als ik erover nadenk.

Met dit bericht is er een mini-serie op dit blog gestart. Ik weet niet hoeveel delen ik nodig zal hebben om het fenomeen jazz uit te leggen, misschien 3, misschien 10. Het volgende deel, Lionel Hampton, Erroll Garner en Art Blakey.