Bob Dylan album voor album #32: Time Out Of Mind
Algemene informatie:
Releasedatum: 72:50
Opnamedata: 1996- 1997
Producer: Daniel Lanois
Duur: 72:50
Dit is misschien wel de Dylanplaat waar het grootste verhaal bij mij aan vast hangt. Een jaar of vier geleden stond ik in de toen nog bestaande 'Free Record Shop'. Daar heb ik toen deze cd meegenomen. Ik kende toen Dylan en zijn muziek pas een fractie van nu en ik was totaal niet bekend met deze plaat. Sterker nog ik vond hem verschrikkelijk. Ik herkende de vrolijke Dylan niet terug en hij kwam op me over als een oude, donkere man. Zo is de muziek ook samen te vatten donker, heel donker. Ik heb in die periode amper naar deze plaat geluisterd en als ik hem dan een keer uit de kast durfde te halen stopte ik hem daar snel weer in terug. Maar toch, na een flink aantal moeilijke luistersessies, is dit album op me in gaan werken en op een gegeven moment is het én van mijn lievelingsalbum geworden. Zo zie je maar, muziek heeft soms een tijd nodig om volledig bij me binnen te komen.
Op dit album is de bijdrage van Daniel Lanois weer terug te vinden als op mijn lievelingsalbum 'Oh Mercy. Dit album heeft ook een beetje hetzelfde hokje bij mij als 'Oh Mercy'. Alleen brengt dit album het 'swamp-sound' nog een stapje verder. Zo komt de plaat als donker, maar op sommige momenten ook weer zacht over. Dylan hing voor dit album op het randje van de dood en datis dan ook terug te horen. Hij zingt feilloos door de volle 70 minuten van dit album heen met een prachtige stem. De aftakeling begint meer en meer zichtbaar te worden,maar dat is verre van een slecht punt. Die krakende stem voegt aan de onderwerpen waar dit album over gaat een extra dimensie toe. In 'Love Sick' zingt hij over hoe liefde pijn kan doen en in 'Dirt Road Blues' bezingt hij de elektrische blues als geen ander. 'Standing In The Doorway' voegt meer en meer aan dit album toe. 'Million Miles' beschrijft hoe je iets of iemand intens kan missen en hoe een kleine afstand als een miljoen mijlen kan voelen. 'Trying' To Get To Heaven' is een van de vele religieuze punten in dit album. Het gaat over, in mijn interpetatie, over hoe belangrijk het is om een keuze te maken voor God, voordat het te laat is en de hemelpoorten dichtgaan. ''Till I Fel In Love With You' vind ik niet te snappen, maar toch ook weer zo herkenbaar. Je zult merken dat ik veel tegenstrijdige dingen in de album vind. 'Not Dark Yet' is een absoluut hoogtepunt van dit album. 'It's not dark yet,but it's getting there'. Daar valt niets meer aan toe te voegen. 'Cold Irons Bound' beschrijft, denk ik,het moment voordat en wanneer de ijzeren handboeien omgaan. Dit onderwerp is natuurlijk ook weer verschillend te interpreteren. Gaat het over een slaaf, crimineel? Wie zal het zeggen? En ja, 'Make You Feel My Love' een liefdeslied hoe het moet zijn. Geen zoetsappig gezwets over hoe je van iemand houdt, maar de basis van liefde samenvatten.Je bent bereid om door het vuur voor die persoon te gaan. 'Can't Wait' is weer zo'n geval apart. Wat wil Dylan hier nou mee zeggen? Inmiddels zijn we aan gekomen bij kant vier waar het langste Dylannummer ooit opstaat, 'Highlands'. Één nummer, ruim zestien minuten lang, 20 coupletten. Daarmee is dit nummer samen te vatten. Alleen Dylan kan het flikken om zo'n nummer te schrijven.
Wat een prachtplaat is 'Time Out Of Mind'. Het duurde even voordat hij z'n inslag bij me deed, maar uiteindelijk zou ik me een leven zonder niet meer voor kunnen stellen.
Cijfer: een welverdiende 10
Releasedatum: 72:50
Opnamedata: 1996- 1997
Producer: Daniel Lanois
Duur: 72:50
Dit is misschien wel de Dylanplaat waar het grootste verhaal bij mij aan vast hangt. Een jaar of vier geleden stond ik in de toen nog bestaande 'Free Record Shop'. Daar heb ik toen deze cd meegenomen. Ik kende toen Dylan en zijn muziek pas een fractie van nu en ik was totaal niet bekend met deze plaat. Sterker nog ik vond hem verschrikkelijk. Ik herkende de vrolijke Dylan niet terug en hij kwam op me over als een oude, donkere man. Zo is de muziek ook samen te vatten donker, heel donker. Ik heb in die periode amper naar deze plaat geluisterd en als ik hem dan een keer uit de kast durfde te halen stopte ik hem daar snel weer in terug. Maar toch, na een flink aantal moeilijke luistersessies, is dit album op me in gaan werken en op een gegeven moment is het én van mijn lievelingsalbum geworden. Zo zie je maar, muziek heeft soms een tijd nodig om volledig bij me binnen te komen.
Op dit album is de bijdrage van Daniel Lanois weer terug te vinden als op mijn lievelingsalbum 'Oh Mercy. Dit album heeft ook een beetje hetzelfde hokje bij mij als 'Oh Mercy'. Alleen brengt dit album het 'swamp-sound' nog een stapje verder. Zo komt de plaat als donker, maar op sommige momenten ook weer zacht over. Dylan hing voor dit album op het randje van de dood en datis dan ook terug te horen. Hij zingt feilloos door de volle 70 minuten van dit album heen met een prachtige stem. De aftakeling begint meer en meer zichtbaar te worden,maar dat is verre van een slecht punt. Die krakende stem voegt aan de onderwerpen waar dit album over gaat een extra dimensie toe. In 'Love Sick' zingt hij over hoe liefde pijn kan doen en in 'Dirt Road Blues' bezingt hij de elektrische blues als geen ander. 'Standing In The Doorway' voegt meer en meer aan dit album toe. 'Million Miles' beschrijft hoe je iets of iemand intens kan missen en hoe een kleine afstand als een miljoen mijlen kan voelen. 'Trying' To Get To Heaven' is een van de vele religieuze punten in dit album. Het gaat over, in mijn interpetatie, over hoe belangrijk het is om een keuze te maken voor God, voordat het te laat is en de hemelpoorten dichtgaan. ''Till I Fel In Love With You' vind ik niet te snappen, maar toch ook weer zo herkenbaar. Je zult merken dat ik veel tegenstrijdige dingen in de album vind. 'Not Dark Yet' is een absoluut hoogtepunt van dit album. 'It's not dark yet,but it's getting there'. Daar valt niets meer aan toe te voegen. 'Cold Irons Bound' beschrijft, denk ik,het moment voordat en wanneer de ijzeren handboeien omgaan. Dit onderwerp is natuurlijk ook weer verschillend te interpreteren. Gaat het over een slaaf, crimineel? Wie zal het zeggen? En ja, 'Make You Feel My Love' een liefdeslied hoe het moet zijn. Geen zoetsappig gezwets over hoe je van iemand houdt, maar de basis van liefde samenvatten.Je bent bereid om door het vuur voor die persoon te gaan. 'Can't Wait' is weer zo'n geval apart. Wat wil Dylan hier nou mee zeggen? Inmiddels zijn we aan gekomen bij kant vier waar het langste Dylannummer ooit opstaat, 'Highlands'. Één nummer, ruim zestien minuten lang, 20 coupletten. Daarmee is dit nummer samen te vatten. Alleen Dylan kan het flikken om zo'n nummer te schrijven.
Wat een prachtplaat is 'Time Out Of Mind'. Het duurde even voordat hij z'n inslag bij me deed, maar uiteindelijk zou ik me een leven zonder niet meer voor kunnen stellen.
Cijfer: een welverdiende 10
Reacties
Een reactie posten