Recensie #2: Bookends

Ik wil graag de komende tijden non Dylanalbums recenseren. Dit heb ik één keer eerder gedaan met 'American Recordings' van Johnny Cash. Niets kan voor mij bepaalde Dylannummers / albums overtreffen, maar sommige albums komen daar zeer dicht bij in de buurt. Zo ook 'Bookends' van Simon & Garfunkel.

Eigenlijk kan dit album in één woord samengevat worden: geweldig! Ik denk dat ik dit album nu zo'n 3 jaar bezit en het behoort tussen de lp's / cd's die ik regelmatig draai. Wat is regelmatig? Nou minstens 2 keer per maand. Door die honderdtal keren luisteren word je vertrouwd met een album zo is ook het geval met dit album. Iedere noot komt bekend voor en dat voelt goed.

Goed, laten we maar ingaan op de muziek. De nummers zijn stuk voor stuk buitengewoon goed en raken met iedere keer tot op het bot. Apart en in de context van het album passen ze als geen ander.
Als ik een beste nummer moet kiezen is het 'Old Friends', dat komt mede door het gevoel wat het in me oproept de combinatie van de noten, niet door de tekst, want ik ben zeker niet oud. Ik vraag me af hoe ze zich voelen als ze dit nummer nu zingen na zo'n lange vriendschap.

Ik houd erg van de nonchalante uitstraling van de nummers, maar toch ook weer zo precies en netjes.
De soundeffecten op het album, geven dit album nog steeds een nieuw uiterlijk, toch 46 jaar na het uitkomen.

Het nummer 'Mrs. Robinson' komt ook op de soundtrack van de film 'The Gradatute' voor.
De regels over God, Jezus en de hemel hebben me altijd gefascineerd, omdat geen van de twee, zeker Paul Simon niet, echt voor een geloof in meer is uitgekomen. Toch een zeer mooie tekst.

Kortom, het album is een van de klassiekers en favorieten in mijn collectie.

Cijfer: 10