Bob Dylan album voor album #5: Bringing It All Back Home

Algemene informatie:

Releasedatum: 27 maart 1965
Opnamedata: 13-15 januari 1965
Duur: 47:14
Producer: Tom Wilson

Elektrisch, een videoclip, verschillend opgevat.

Veel mensen zien dit album als het begin van het muzikale hoogtepunt van Dylan. Tekstueel en muzikaal ziet het heel goed in elkaar en mij verveelt het nooit. De videoclip van 'Subterranean  Homesick Blues' is natuurlijk geweldig en zeker een van de vele mijlpalen in de popmuziek. Als ik dit album hoor dan knalt het altijd keihard door m'n boksen en eigenlijk kan het ook niet anders. Dat Dylan elektrisch ging vond hij eigenlijk niet zo'n omslag, het blijven allemaal protestliedjes en dat kun je ook absoluut merken aan 'Maggie's Farm'. 'I ain't gonna work on Maggie's farm no more'. Ooit heb ik een filmpje over de beste Dylan liedjes gehoord dat volgens de presentator het bedoeld was als een afzet tegen de folkscene van Amerika, hij wil niet meer die onschuldige Bobbie blijven. In deze opvatting kan ik me zeker vinden, maar of die ook juist is? De nummers staan allemaal op zichzelf en hebben een andere boodschap in zich, maar vormen toch een geweldig album en opvolging van nummers. Die slappe lach aan het begin van 'Bob Dylan's 115th Dream' is natuurlijk leuk dat het op het album is blijven staan, daarna begint de band keihard te spelen en beter had het niet gekund. Mijn favoriet nummer is 'Mr. Tambourine Man'. Geweldig nummer.

Is dit album net zo goed als de twee opvolgers? Nee, maar het blijft alsnog een geniaal staaltje muziek.

Cijfer: 9 
 


Reacties

Populaire posts